Zefir Records brengt CD's en digitale downloads uit met muziek van toen en nu. We leveren over de hele wereld. Bekijk onze catalogus om meer mooie en indrukwekkende muziek te ontdekken.
De Middelburgse organist en componist Bram Beekman is 30 maart 2016 overleden. Bram Beekman was dé Bachvertolker van Zeeland en ver daarbuiten.
Vanaf 1997 was hij organist van de Oostkerk in Middelburg op het befaamde De Rijckere orgel. Daarvoor was hij organist van de gereformeerde gemeente Middelburg-Centrum en van de Sint Jacobskerk in Vlissingen. Tot zijn pensioen in 2012 was hij hoofdvakdocent orgel aan het Brabants Conservatorium.
Bram Beekman (Vlissingen) studeerde cum laude af aan het Brabants Conservatorium in Tilburg. In 1972 behaalde hij zijn solistendiploma met aantekening improvisatie. Vervolgens studeerde hij een jaar aan de Musikhochschule in Wenen. In 1975 won hij de Prix d'Excellence. Hij concerteerde tot ver buiten onze landsgrenzen, waaronder in 2008 op een orgelfestival in Beijing.
Voor zijn verdiensten als organist, docent en componist werd hij in 2014 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Hij gaf les op middelbare scholen in Middelburg en Gouda en als privé docent. In de jaren negentig legde Bram Beekman het complete orgeloeuvre van Johann Sebastian Bach vast op cd. Ook verschenen de orgelwerken van César Franck. Daarnaast schreef hij diverse composities voor orgel, koor en orkest.
Samen met Bram mocht ik vele kerken in Zeeland langs om de orgels op te nemen voor Omroep Zeeland voor het televisieprogramma Alle Registers Open. Hard gewerkt hebben we maar ook veel gelachen, soms pas achteraf. Zo ook die keer dat Bram kaarsjes aanstak naast het orgel maar daarbij z'n duim zo verbrandde dat hij nauwelijks nog kon spelen. En we moesten nog een hele dag opnemen! Geen enkele kijker of luisteraar heeft het ooit gemerkt.
Of die keer dat we in Gent een schakelaar boven bij de orgelpijpen om moesten zetten. We liepen over een soort brug van de ene naar de andere pilaar op zo'n 10 meter hoogte met alleen een touwtje naast gespannen. Ineens keken we elkaar aan en vroegen: durf jij nog? Beide kregen we zo'n hoogtevrees dat we op onze knieën verder zijn gegaan.
Maar 't mooiste waren wel de cd opnames, vaak tot diep in de nacht. Bram speelde het liefst Bach. Na iedere nieuwe take vroeg hij altijd als eerste: Hoe lang was deze?
Ik keek dan naar de waveform en rekende 't uit. Hij wist precies het tempo en als de tijd dan een seconde afweek (op 5 minuten!) riep hij vaak terug. Zal ik hem nog een keer spelen?
We gaan hem missen!